perFUCKme

kocham,kocham,kocham

tesknota zabija,powala na kolana,przy probie podniesienia sie dostaje w leb dwa razy mocniej i leze i zamierzam lezec najblizsze tygodnie,wegetowac w miejscu,to dopiero 14 godzin.

ostatnie dni spalam bez prochow,teraz znowu mam wrazenie,ze jestem swoim najwiekszym zagrozeniem,ostanio nie musialam dbac o siebie,a teraz znowu wracam do trybu wegetacji.nikt na czele ze mna nigdy nie wierzyl,ze druga osoba bedzie w stanie uszczesliwic mnie tak abym nie miala zarzutow,a tutaj niespodzianka,jedyne zarzuty jakie mam to,ze sama jestem niewystarczajaco dobra.

patrze z ufnoscia,widze tylko dobro,a kiedy jest blisko nawet ciemnosc i pajaki nie sa straszne.

INFORMACJE
Data stworzenia: 10. sty 2004
Ilość notek: 381

 Ilość opublikowanych notek: 371 

Ilość komentarzy: 1240

Ilość opublikowanych komentarzy: 1240

tak wiec moze troche spoznione,ale najlepszego temu miejscu zycze z okazji szesciolecia istnienia.

a czytajacym zycze jeszcze lepiej,zarowno tym,ktory od poczatku sledza to miejsce(i zazwyczaj siedza cicho,ale po liczniku odwiedzin-mam was ;) ,jak i tym ktory trafiaja od czasu do czasu.

to miejsce juz jakis czas temu zastapilo mi zwyczajny papierowy pamietnik.duzo zmian,duzo.

wszystkie na dobre.

kocham to za malo powiedziane.tak wyglada wlasnie milosc,ucze sie tego kazdego dnia coraz lepiej,wszystko co mnie wczesniej spotykalo nie mialo z miloscia nic wspolnego.toksyczne uzaleznienia od trzesien ziemi.

jest cicho i spokojnie.mimo ze siedze sama i wyczekuje jego obecnosci,jestem szczesliwa,mimo wszystko,mimo tego,ze smutek mam we krwi.moglabym teraz za to wszystko nawet umrzec.

moze za jakis czas jeszcze bede chciala i potrafila zyc.

w jego dloniach czuje sie najpiekniejsza.

znowu pojawia sie ochota pierdolniecia wszystkim i ucieczki,na oslep,jak najdalej.

ognisko domowe dopieka do zywego.

nie moge cale zycie uciekac.

nie moge cale zycie uciekac przed sama soba.

np. eminem - when i'm gone&3a.m. /wazne w słowach i czynach/

potrafisz znalezc szczescie w puszce pandory,wyjąc je z niej i pokazac,udawadniając w ten sposób,ze leczysz calą okropnosc swiata dla mnie.

jest mi dziś wstyd za samą siebie,niektórzy są dla mnie chyba za dobrzy,ja nie chciałabym znać samej siebie.

do niedawna sen był antidotum na wszystko,zarowno na zlo swiata,tesknote,niepewnosc,byl sposobem na radzenie sobie z czasem,dawał ulgę w swoim niebycie.był lekiem na wszystko.

tylko co teraz kiedy nie potrafię spać bez niego?

jak radzić sobie z chroniczną pustką?

chyba po raz pierwszy w życiu czuję się poskładana chociaż świat stanął na głowie.

to chyba dlatego,ze stanęłam razem z nim.

od kiedy jestem szczesliwa stracilam kilka kolezanek,ktorych ulubionym zajeciem jest pławienie sie w smutku i wzajemne ciągnięcie się na depresyjne dno.

ale na to nie narzekam,narzekam jedynie na internet,czas,bezsennosc i pogodę,bo marznę kiedy zostaję sama.