takie tam

wkladam te korale jak sznur
twoich zebow,ktore wczoraj na pozegnanie
schowales w mojej dloni
bym nie pozarla twoich oczu

podajesz mi zycie na talerzu,ale
dawcy wiecznosci
wybaczcie,ja nie potrafie brac

nie bede spotykala na swojej drodze sfinksow
wynioslych glow na sznurkach
ani bajek bez moralu
jak sztuka w ktorej przyszlo mi dzis grac

wcale nie podoba mi sie zycie
poety szalenca
zjadajacego swoje serce
gdy cisza miesza szał

wywieszam-poddanie
swieżo wybielone